Respect, de toerist en de reiziger. En nog wat over vrouwelijkheid

In het meest relaxte land ter w ereld(afgezien van een paar onbeduidende postzegels) is dit het kernbegrip van de Thaise beschaving. Die dan ook eeuwen ouder is d an de onze. Maar nu leg ik een verband dat moeilijk te bewijzen is.

Bij ons is het woord al bijna taboe, en wordt geassocieerd met ouderwets en oubollig, of zelfs onderdanig.Wij leven in de illusie van de gelijkheid.

Wat kennelijk niet met respect te verenigen valt.

Eens probeerde ik een hollander uit te leggen dat respect met de paplepel wordt ingegoten, maar raakte in mn uitleg verstrikt, wilde Bijgebracht zeggen, en hij vulde aan “ erin geramd”. Dat nu is onmogelijk, want juist in tegenstelling met respect. Discipline kun je erin rammen. Respect niet.

Het wordt dan ook vaak verward met discipline.

In Thailand snappen de honden meer van respect dan de toerist. Dat kun je waarnemen.

Al vroeg op school leren wij de kunst van het afzeiken en terechtwijzen. BABY,  riep de meester in de derde klas naar me als ik weer eens te speels was . Ik kan het ook erg goed. Soms is dat nodig,maar het vergt voor de meesten een te groot appel op hun gevoel voor verhoudingen. Iemand in de hoek zetten heeft met macht te maken,en dit weer met onveiligheid. Ik denk dat ons onderwijssysteem extreme onveiligheid organiseert, wat een machtsstrijd tussen de partijen en de leerlingen onderling teweegbrengt.

De hamvraag is nu: hoe doen ze dat daar, een kind  respect bijbrengen?. Het zou een mooi onderwerp zijn voor een sociologie-pedagogie-of antropologiestudie.

.De westerling verwart respect meestal met discipline, dat inderdaad een hoog laag verhouding impliceert. Een hogere macht dwingt jou je te beheersen en te sturen.

Hoe komt de Thaise maatschappij hierin zo extreem anders?

Feit is dat Thailand nooit gekoloniseerd is geweest, in tegenstelling tot alle omringende landen, uitgezonderd Japan.

Kijken we naar het  onderwijs .

In alle ZO aziatische landen is dat sterk  beïnvloed door westerse waarden als concurrentie.

Leert men in de Thaise school meer samenwerking? Een vraag die voor mij nog open ligt. Ik kwam niet verder dan het observeren van kinderen op en rond het schoolplein. Ze spelen, zoals jonge honden en katten, ze dagen uit, ze plagen, maar ze hebben er lol bij, het gaat niet om de sterkste.  

De westerling begrijpt daar niets van, zelfs degenen die er maandenlang verblijven Een Amerikaan verhaalt een ‘ gesprek’( lees kruisverhoor) met een monnik: “wat doe jij nou voor je land naast al dat gebedel?(vm. vrienden van mij stelden dezelfde vraag aan een monnik). “Waarom vertel jij niet die jongeren dat ze hun rotzooi meenemen na een strandfeest.”( zoals overal ter wereld groepen jongeren doen, ze vreten en zuipen zich vol en niemand maalt meer om het afval). Tja, zo werkt het boeddhisme niet, met het wijsvingertje.

Daarnaast is Thailand voor mij het meest feminiene land ter wereld. Heeft dat met elkaar te maken? Met het boeddhisme wel denk ik. AL is er daarbinnen sprake van hiërarchie. Je kunt daar lang over discussiëren. Ik zie dat thaise vrouwen zelfbewust initiatieven nemen, kwa werk, sex en verkeer op gelijke voet staan, al domineren in de politiek en het leger weer mannen. Wel zie ik dat flirten heel normaal.is, maar op een of andere manier een spel blijft, zonder de drang tot scoren. Alsof ze  codes bewaren, die voor ons onzichtbaar zijn. Maar onbegrijpelijk? Waarom zou je je door geilheid laten meeslepen? Te veel vlees gegeten? Een mysterie. Hebben ze het beest getemd? Want die suggestie bracht mij in razernij op het forum van De Correspondent. Ik zal dat uitleggen ( hoewel ik daar pas na veel nadenken achter kwam).

Mijn vader had van de oorlog overgehouden dat als het beest in d e mens losbreekt, niemand veilig is en de gaskamers om de hoek staan. Dus onderdrukte hij zich , ieder gevoel, iedere emotie. Ooit, een keer, zag ik hem een hand op de schouder van mn moeder leggen. Maar toen begon ze te rillen. Hij was ook nogal behaard. Ze sliepen ook maar apart op den duur. Huilen was not done. Het deed me niks toen ze stierven. Afschuwelijk toch?

Maar Thatcher vroeg zich af, hoe het toch in godsnaam mogelijk was, dat zo’n beschaafd volk.met zoveel dichters, schrijvers en componisten, tot holocaust verviel? Misschien juist daarom: als calvinisten sublimeerden zie hun driften in kunst. Maar toen de orde wegviel braken ze los.  

Dus,  is de score: juist onderdrukken maakt het beest woedend. Je moet regelmatig de deur van de kooi openzetten, de hond uitlaten, en leren hoe het kan zonder geweld, rancune en frustratie.zonder dwang en discipline. Met respect en geduldig.

Ik ga het nu even hebben over discipline. Westerse toeristen denken dat de gemoedelijkheid nep is, hun lach onecht, “ angst voor gezichtsverlies”.  Een maskerade?

“ Ze lachen zelfs als ze je haten”. zeiden vm.vrienden eens. Alsof jij hun gevoel kan meten. Hoe weet je of ze je haten of zij de haat kennen zoals wij? Dan onderdrukken ze die? Discipline dus?

Of laten ze zich minder meeslepen door rancune en agressie? Hoe werkt dat?

Ik weet het niet, ik filosofeer maar wat. En observeer.  Als nu de verhoudingen veilig zijn, de ander geen vijand, waarom zou je dan haten? Westerse projectie dus?

Het zijn net kinderen, zei mijn broer eens, die ieder jaar 4 maanden in T verblijft. Ik. Heb de neiging te zeggen: het zijn kinderen. In een veilige omgeving is het niet nodig, je volwassen assertiviteit te ontwikkelen, je kunt ook rustig kind blijven.Je blijft een onschuld houden, die wij categorisch kapotmaken.Anders kan je je niet handhaven in onze jungle.

Ik geniet elke dag van het observeren. Je ziet respect, je ziet liefde, je ziet geluk, in hun ogen, hun houding t.o.v elkaar.

In Nl(Joop.nl) woedt de discussie of NLers wel zo gelukkig zijn als ze zeggen. Roos Vonk voert aan dat de onderzoekers nog veel werk hebben aan het bestuderen van gelaatsuitdrukkingen. De reacties op het forum zijn . Kun je niet beter het aantal zelfmoorden meten, of het gebruik van antidepressiva, ritalin, drugs, drank en andere verslavingen.? Daar zit wat in.

Maar hier hoef je niets te meten, je ziet het, behalve als je het niet wil zien,omdat je het niet wil geloven. Omdat dat konsekwenties heeft, je moet van je cynisme af, wat een ‘ adekwate’ bescherming ‘ (lees harnas) is.

En zo zet mij deze reis, dit land, dit volk, deze religie, tot nadenken en bespiegelingen. En dat doet mij heel goed.Alle tijd om te werken en te typen en te denken inderdaad. Wat d e toerist allemaal niet doet.     

En zo zoek Ik graag mensen op die je uitnodigen, het deurtje van de kooi open te zetten. Kom maar, Ik ben niet bang van je beest.Je spot, je kritiek, en je positieve dingen, die ik minder makkelijk benoem. Angst sentimenteel te lijken, ? Echt zeeuws.

De hollander begrijpt niks van Thailand. Denkt dat ie z,n negatieve emoties onderdrukt. In Cambodja, Vietnam, zagen ze weer echte mensen, met echte emoties. Woede, grofheid, bedrog, dat herkennen ze. Maar zou het kunnen dat ze de zin niet zien van zich laten opfokken? En als iedereen zo denkt, die zin er ook niet is? Zo lang ze d grenzen dicht houden, en de mensen die daar anders mee omgaan kunnen verdragen, omdat dat tijdelijk is, en ze na x weken/maanden weer teruggaan?

Bovendien, zijn die negatieve emoties niet typisch mannelijk? En als je nu de vrouwelijke emoties superieur acht, gaan die dan niet domineren? Zelfs de bouw van mannen is. Vrouwelijk. Heerst hier het matriarchaat?

De hollander gaat ervan uit dat dit mysterie niet te doorgronden is. Tja,hij gaat immers weer terug? Maar degenen die langer blijven dan? Hoe denken die daarover? Zal ik het mysterie ooit doorgronden?