Waar ik in Isan van genoot

Waar ik hier van geniet. Naar de rivier lopen tot een rustig terrasje of naar de punt om daar wat te picknicken. ontdekte vandaag een stoel. Net dacht ik die staat er voor mij, tot een stem vanuit een huis, daar woont de hoofdmonnik, denk ik, klonk: hello mister. Betekende het: dit is tempelterrein, rot op”, of: welkom, leuk dat u ons met uw bezoek vereert? Ik hield het maar op het laatste. Ik zet mijn MP3 speler op en ging lekker onderuit. “ The wind is warm” zingt Pink Floyd(Pillow of winds,Meddle)., en ja, dat was ie. En toen Yes net een mooie drum liet horen, klonk vanuit de tempel de gong. Het was 11 Uur. S avonds mn zelfgekookte noedelhap op mn terras, genieten van de stilte.De bouwvakkers zijn naar huis. Kostschoolknaapjes( er zijn ook meiden bij) i.verg.m. onze rouwdouwers met hun bouwvakkersdecollete, beschaving tegen neanderthalercultuur. Ze zijn een rijtje nieuwe appartementjes aan het bouwen, het gaat snel, de lichten doen het al. Een laatste werkster vertrekt, loopt voorbij naar de weg waar haar scooter staat, ze maakt zo,n boeddha-gebaar. Terwijl hier nergens een beeldje of schrijn/altaar te zien is. Is dat haar normale afsluiting/afscheid van de werkdag/plek? Dit boeit me mateloos. Wat een boeren zijn wij dan. Ik zou zo graag eens een Thaise leren kennen, maar ze zijn meestal niet zo zedig(waarmee ik niet preuts bedoel,maar iemand met zeden en spirituele gewoonten).

De volgende ochtend eerst naar de markt. Ik hoop in de super brood te vinden, dat ontbijt wat makkelijker, heb toch beleg (tahin)bij me.maar nee is hier nog niet doorgedrongen. Falangvoer. (Ze schrijven farang,maar zeggen een l). En dat zijn wij dus, blanken. Wit willen ze zelf graag zijn, net als de chinezen, zich witten met poeder of creme. Ik Koop dus maar wat uit de aanbiedingenbak(van gister), een zoet brood met room erop. Nu een rustig plekje. Op de hoek van de markt is een theetentje. Lieftallige dames willen mij wel een theeschenken. Maar ik krijg geen kopje zoals ik daar zie, maar een bierpul vol. Dan pak ik een bordje van een andere tafel, en snij ik het plakband wAar het doosje met broodje mee dicht zit door. Ik neem een dikke snee, zoet, ik moet eigenlijk meteen mn tanden poetsen.Maar hoe nu het doosje weer dicht krijgen, het veert open. Dat hebben ze allang in de gaten ze staat al naast me met 2 elastiekjes en doet zorgzaam het doosje dicht. Net als ik het glas leeg heb en denk: ik neem wel een hele tafel in beslag, staat alweer een hele pot op mn tafel. Ik blijf dus maar rustig genieten van het tafereel op de markt, het is hier vrede. Mensen hebben het leuk en prettig met elkaar, en dat is vakantie van ons strijdperk. Gelukkig versta ik niets van het gekwetter, dan hoef ik t ook niet te volgen of er een mening over te hebben, zoals thuis. Vakantie ja. Het klinkt als muziek. En wat zo relaxt is: ik ben zowat de enige farang hier, ze zien me wel, maar gaan me niet aanstaren, of naar me roepen, of stuurs reageren omdat ze zich geen houding kunnen geven,zoals in al die andere landen.

Als ik af wil rekenen schrik ik bijna: 5 bath. 15 cent. Tja derde wereldprijzen denk jij. Maar dit is geen derde wereld hoor. In de derdewereld heb je armoede. Schrijnend in je gezicht, mensen die lijden. Dat zie je hier nergens. Mensen hebben het niet makkelijk maar iedereen vind een plekje, het is wel een land in volle ontwikkeling, overal. Grote auto,s ,ook elektrische en mooie scootertjes. Maar het is de gemoedelijkheid, het gemak in de onderlinge omgang, die dat meebrengt. Dat merk ik aan den ljjve. En ook hier spreken ook mensen engels, de kassier van de super. Heb net weer 3 dagen bijgeboekt.

Het enige dat ik ‘mis’ is de rechtzaak tegen Zwarte Piet. Maar ik heb de uitslag al gelezen, Radboud Projects wijdde er een debat aan. Ik mis dus niks, want de rechter gaat zich niet uitspreken over de onmogelijkheid, zich erover uit te spreken zonder op de definitie van racisme te komen. En zonder die ( want dan moet je ook over ras praten) is ieder debat een Babylonisch doolhof.